Tyle czasu poświęcił św. Paweł Koryntianom... Tymczasem dowiaduje się, że cały jego wysiłek ewangelizacyjny może sczeznąć, gdyż na zdobytym dla Chrystusa terenie pojawili się jacyś tajemniczy głosiciele, którzy naukę Zbawiciela pragnęli potraktować bardzo instrumentalnie i dla jakichś, nieznanych korzyści, zaczęli wypaczać nauczanie Chrystusowe. W jakiej sytuacji znalazł się Apostoł narodów, gdy docierały do niego wieści o odchodzeniu od prawdziwej wiary tych, którym dopiero co pokazał Boga. Stał się jak rodzic, który nie chce bezradnie patrzeć na odchodzenie swoich dzieci od Pana Boga. Ci próbują wówczas tłumaczyć, odwołują się do wierności, mówią o swoich uczuciach, o poświęceniu dla tych, których kochają i proszą, licząc na zrozumienie. Tak właśnie postąpił św. Paweł. Pozostając w postawie modlitwy i oddając wszystko Panu Bogu, liczył jednak na rozsądek.

   To chyba podpowiedź dla tych, którzy z bólem patrzą na swoich bliskich, krewnych i znajomych, którzy oderwali się od drogi wiodącej do zbawienia: życzliwe napomnienie i gorliwa modlitwa, aby ocalić choćby niektórych.