Napiętnowanie obłudy | 2011-10-12 |
„Trudna jest ta mowa" - chciałoby się powiedzieć, czytając słowa zawarte w Pawłowym Liście do Rzymian, którego fragment stanowi dzisiejsze pierwsze czytanie. Szczególnie trudna do przyjęcia jest teza Apostoła Narodów o sądzeniu: „W jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, w tej sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to samo, co osądzasz." Zwłaszcza to ostatnie sformułowanie zdaje się być nie do przyjęcia. Jakże bowiem odczytywać by je mieli na przykład sędziowie? Nie sposób ich przecież identyfikować z prowadzonymi przez nich sądowymi sprawami. Autor wspomnianego listu, kierowanego ostatecznie pod konkretny adres, nie miał ambicji tworzenia jakiejś prawdy uniwersalnej, która miałaby stosować się do każdego przypadku. Przecież nie każdy osądzający niewłaściwe zachowanie ma na sumieniu dokładnie to samo. Chodzi jednak o to, że św. Paweł pisał list konkretnie do rzymskich chrześcijan, z których część miała pochodzenie żydowskie, a inni... no właśnie: niezależnie od ich pochodzenia, klasyfikowano ich jako Greków. Był to rodzaj dychotomicznego podziału, ulubionego przez Żydów - my i oni. Przy czym „my" oznaczało naród wybrany, „oni" zaś - pozostałe narody. W nowotestamentalnym ujęciu mówiło się o Żydach, czyli chrześcijanach pochodzenia żydowskiego, Grekach - chrześcijanach pochodzenia pogańskiego oraz o poganach, po prostu. Św. Paweł, dedykując list chrześcijanom w Rzymie, doskonale wiedział co się tam dzieje. Był poinformowany o gorszącym postępowaniu nie tylko wśród pogan. Wiedział, że jest ono udziałem również „braci". Dlatego przestrzega swoich czytelników: „Czy myślisz, człowiecze, co osądzasz tych, którzy się dopuszczają takich czynów, a sam czynisz to samo, że ty unikniesz potępienia Bożego?" Jest to ostrzeżenie przed obłudą. Nie wolno żywić nadziei, że sama świadomość złego postępowania - nawet z odwagą napominania innych - uchroni przed odpowiedzialnością czyniących to samo. Natomiast wzmianka o kolejności karania bądź nagradzania „najpierw Żydów potem Greków" odnosi się do wypowiedzi Pana Jezusa „komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie". |