Świątynia, kościół albo dom Boży - tak nauczyliśmy się określać budynek przeznaczony do oddawania w nim chwały Panu Bogu. Dziś święto poświęcenia bazyliki laterańskiej, która pełni rolę „głowy i matki" wszystkich kościołów na świecie.

To prawda, że kościołów w dzisiejszych czasach mamy wiele. Tym samym w wielu miejscach odbiera chwałę Wszechmocny Stwórca. Niegdyś Żydzi dysponowali jedną tylko świątynią, w Jerozolimie. Wzniesiona ona została ogromnym nakładem kosztów. Była za to piękna. Co prawda została zburzona, wzniesiono więc nową. I tę z czasem spotkał podobny los - powstała kolejna. Żadna jednak nie dorównała wielkością i pięknem owej salomonowej. Gdy zaś Herod wzniósł świątynię na cześć Pana, mimo, że była imponujących rozmiarów i wystrojem przypominać miała tamtą pierwszą, Pan Jezus proponował, aby ją zburzyć... „a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo" - dodał. Autor natchniony śpieszy zaś z wyjaśnieniem, że chodziło Mu o świątynię Jego ciała. Z pewnością. Niemniej jednak jest to pośrednie wskazanie na to, co naprawdę istotne - najpiękniejsza nawet świątynia nie może równać się z świątynią człowieczego serca. I o posiadanie tej właśnie świadomości chodzi. Bóg najlepiej czuje się w naszym wnętrzu. Oczywiście - aby je jak najdoskonalej dla Niego przyozdabiać, potrzebujemy również owej budowli materialnej, gdzie dochodzi do intymnych z Nim spotkań, gdzie posilamy się sakramentami i gdzie doświadczamy wspólnoty. O wiele jednak łatwiej jest zbudować, czy odbudować ów materialny przybytek, niż zrekonstruować ludzkie wnętrza.

Święto poświęcenia kościoła, choćby i odległej bazyliki na Lateranie, jest wciąż tym samym działaniem, mającym na celu wskazanie, że o tyle istotna jest kondycja domów Bogu dedykowanych, o ile znajduje ona swe odbicie w duszach ludzkich.