Śp. ks. dr Jerzy Buxakowski, rektor seminarium w Pelplinie, podczas jednego z wykładów upominał nas, aby nie śpiewać tej znanej pieśni, która choć często jest śpiewana, to zawiera podstawowy błąd teologiczny: A nasze serca zimne jak lód i próżny dla nich Twej męki trud. Ów trud nie jest próżny - jak tłumaczył - bo przecież zawsze są ludzie, którzy obficie ze skarbów Męki Pańskiej korzystają. Oczywiście, że można sobie tłumaczyć iż Chrystusowa ofiara jest próżna dla tych, którzy nie wierzą, nie ufają - serca mają zimne jak lód, ale to rodzi tylko nowe pytanie: Po co ów trud?
   Zwłaszcza w dzisiejszych czasach wyczuleni jesteśmy na ekologię: chcemy zdrowo się odżywiać, zdrowo jeść, spać i wypoczywać, a tymczasem poczynając od higieny ducha i psychiki naszej jesteśmy okrutnie zainfekowani. Szczególnie gdy chodzi o czystość duszy. Dlatego z radością winniśmy przy- jąć słowa, które kieruje do nas dziś św. Piotr: Każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.
   Nie inna jest wymowa dzisiejszego drugiego czytania. To zachęta do szukania tego, co w górze. Zanieczyszczony bowiem dzisiejszy świat robi wszystko, aby wzrok nasz utrzymać jak najniżej - na poziomie dóbr tego świata, karmiąc nas tym, co szczęścia dać nie jest w stanie, a jedynie zwiększa pragnienie głodu i duchowego niespełnienia. Trud Chrystusa po to został przez Niego podjęty, abyśmy zdali sobie sprawę z tego, że jest inne, lepsze życie, w komforcie ducha, bez grzechów, w pokoju serca i relacji miłości. Trzeba tylko uwierzyć i przy Panu naszym konsekwentnie trwać.