Przekazana nam dzisiaj przez ewangelistę Mateusza opowieść o niewdzięcznym dłużniku mówi: „Przebacz, ponieważ Bóg przebacza tobie jeszcze większe winy niż ty bliźniemu!". Ale może także: „Przebacz, bo w przeciwnym razie i tobie Bóg nie przebaczy, gdy zawinisz!". Motyw wdzięczności, ale także ostrzeżenie, a nawet groźba. Po obydwa zawarte tutaj, a potwierdzone w innych miejscach Ewangelii argumenty, trzeba nam, słabym ludziom sięgać, by przekonać urażone serce do trudnego gestu pojednania. Dla ucznia Chrystusa nie ma jednak innej drogi do Boga, niż droga przez miłość ku człowiekowi. Jeżeli więc życie da nam kiedyś okazję do praktykowania miłości przebaczającej, starajmy się nie zmarnować tej szansy. Darujmy bliźniemu jego winy. Zróbmy to z pragnienia serca, a nie tylko pozornie „dla oka". Darujmy przede wszystkim wówczas, kiedy winowajca, uznając swój błąd, zwróci się do nas z prośbą o przebaczenie. Ten gest miłości sprawi, że w Bogu zamiast Sędziego, znajdziemy Przyjaciela. Może znajdziemy przyjaciela także w tym człowieku, któremu przebaczyliśmy, kto wie?