Aż podziw przejmuje nad prostymi sformułowaniami naszego Pana, który w ten oto sposób chciał wyrazić prawdę o tym, że człowiek bardzo przywiązuje się do tego, co uważa za wartościowe dla siebie. Wielu bowiem skarby przechowuje w sejfach, skarbcach i ma na nie szczególne baczenie. Gdybyśmy przede wszystkim potrafili rozpoznać to, co naprawdę cenne! Czymś takim zajmują się pracujący na giełdzie - skupują i sprzedają akcje, usiłując rozeznać prawdziwą ich wartość i to, co może z nimi się stać w najbliższym czasie. My nie musimy rozeznawać - wiemy, co jest najwartościowsze, ale nie zawsze jesteśmy przekonani co do prawdziwości tego, o czym nas pouczono. Ryzykujemy, podejmujemy próby, eksperymentujemy... a na koniec i tak się okazuje, że prawdziwe skarby mają naturę duchową i tam też winny lokować się nasze serca.