Nie ma wątpliwości, że Pan Jezus zawsze zadziwiał swoich słuchaczy, ale dzisiejsza perykopa ewangeliczna zadziwia również nas po dwóch tysiącach lat od tamtych wydarzeń. Ma prawo przecież budzić zdziwienie fakt odmówienia zgody na pożegnanie się ze swoimi w domu czy wręcz pogrzebania ojca przez tych, którzy deklarowali chęć pójścia za Nim. Dlaczego tak się zachował? Przecież to niehumanitarne...

   Możliwe, ale z drugiej strony, gdy uwzględnimy fakt, że od czasu popełnienia grzechu pierworodnego przez Adama i Ewę jesteśmy w permanentnym stanie wojny dobra ze złem, wówczas militarne realia znów przyznają rację Chrystusowi Panu. Na wojnie bowiem nie można pozwolić przeciwnikowi na okopanie się i umocnienie pozycji. W czasie ofensywy należy przeć do przodu i nie oglądać się. W przeciwnym razie bezpowrotnie stracić można wszystko - również to, do czego chciało się wrócić tylko na chwilę. Stąd wynika wielka mądrość Pana, który przestrzega przed oglądaniem się za siebie ze strony tych, którzy rękę do pługa przykładają.