Bóg jest rzeczywistością nie tylko niepojętą, ale i niepojmowalną. Co prawda zrobił, co mógł, aby siebie nam przybliżyć - ostatecznie stał się jednym z nas - możliwe jednak, że to jeszcze bardziej zagmatwało nasze rozumienie Boga. A jeśli tak jest, to nic dziwnego, że wiele treści Jego nauczania (nie tylko wówczas, ale i dziś) pozostaje - w najlepszym wypadku - trudno przyswajalne. Jak można się zachować wobec tajemnicy i to takiej, od której zależeć ma nie tylko doczesność, ale i wieczność cała? Można brak rozumienia przykryć zaufaniem albo... zrezygnować ze wszystkiego i po prostu odejść. Tak zachowało się wielu ze słuchaczy naszego Pana. On zaś - co ciekawe - nie próbował nawet sięgać po wyjaśnienia uzupełniające, zatrzymać ich za wszelką cenę przy sobie. Nie wysilał się na złagodzenie wymagań. Po prostu godzi się z tym. Ostatecznie raz dał człowiekowi wolność wyboru i tego przywileju nie odbierze nam nigdy.

   Dziś sytuacja jest pewnie jeszcze gorsza niż wówczas. Osiągnięcie ubiegłego wieku, jakim jest relatywizm, uczyniło z prawdy nalepkę, którą bezkarnie można naklejać na każdy towar. Jeśli prawda jest zbyt trudna, to zastępuje się ją oklejoną podróbką - byle oszczędzić sobie wysiłku. Niekiedy bywa jeszcze gorzej: umysły pychą nadęte nawet nie próbują zagłębić się w te tajemnice, które Pan Bóg na miarę potrzeb rozjaśnia, ale - uwaga! - tylko prostaczkom...