Każdy człowiek żyjący na ziemi ma swojego przyjaciela do którego zawsze może pójść po radę i pokrzepienie. Czas adwentu jest właśnie momentem oczekiwania na takiego Przyjaciela. Dzisiejsze Słowo Boże niesie pokrze- pienie, stwierdzając że Bóg jest wierny człowiekowi na wieki. On właśnie jest Przyjacielem człowieka, zarówno wtedy gdy jest mu dobrze, jak i w chwilach cierpienia.

   To właśnie On sprawia, że nasze życie, które często jest pustynią zamienia się w ogród, który kwitnie. Aby jednak było to możliwe musimy uzbroić się w cierpliwość. Słowo Boże zachęca nas do wytrwałości i cierpliwości aż do przyjścia Pana.

   Jeżeli się z kimś przyjaźnię to wierzę mu i wierzę w to, co mówi. Przykładem człowieka, który bezgranicznie zaufał Chrystusowi był właśnie Jan Chrzci- ciel. Ostatnim etapem jego życia i misji było usuwanie się w cień. To on świadomy, że jego misja dobiega końca dąży na ostateczne spotkanie z Bogiem drogą umniejszania się. Chociaż został osadzony w więzieniu za mówienie prawdy, i przeżywał wielkie osamotnienie, to ostatecznie wytrwał do końca.

   Jezus mówi dzisiaj do nas, że błogosławiony jest ten, kto w Niego nie zwątpi. Jeżeli nie zwątpimy i wytrwamy w wierności przy Bogu do końca, to czeka nas nagroda - wieczna przyjaźń w niebie.

   Warto zatem zastanowić się, czy mam takiego przyjaciela w życiu, na którym mogę polegać? Słowo Boże odpowiada nam, że jest taka Osoba, która jest warta przyjaźni. Jest nią Jezus Chrystus. budowanie przyjaźni z Nim  jest możliwe dlatego, że On jest Bogiem, który stał się człowiekiem po to, aby być dla nas przyjacielem.

   Taka przyjaźń jest wielkim skarbem dla nas, jednym z nielicznych, o jakie warto na Ziemi zabiegać, skarbem ułatwiającym spotkanie z Bogiem. Przyjaźń z Chrystusem jest dojrzałą formą miłości, opartą na współpracy i umiłowaniu prawdy.