Trudno mieć pretensje do św. Pawła - człowieka wielkiej inteligencji i pobożności, a przy tym przedstawiciela społeczeństwa sprzed dwóch tysięcy lat, że nie do końca go rozumiemy. Prawda, że ma on bardzo zawiły styl literacki, ale to, co najistotniejsze, przecież rozumiemy! W dzisiejszym drugim czytaniu przeciwstawia ludzi żyjących według ciała tym, którzy żyją według ducha. Nie trzeba przenikliwości mędrca, by stwierdzić, że ciało - nawet najpiękniejsze, nawet to najpotężniejsze - kiedyś umiera. To wiedzą wszyscy - nawet ateiści. Ci drudzy jednak nie biorą pod uwagę ducha ożywiającego, któremu śmierć niestraszna. On to jest owym tajemniczym mechanizmem, który przetrwa każdą katastrofę. Wynika stąd, że to o niego należy się przede wszystkim troszczyć. Można go porównać do kapsuły rakiety kosmicznej. Stanowi ona zaledwie ułamek całości wystrzeliwanego obiektu, ale w trakcie lotu pozbywa się kolejno niepotrzebnych członów, by mieć swobodę poruszania się w przestrzeni kosmicznej. Ona przecież stanowi centrum sterowania, jest mózgiem całego pojazdu i dlatego o nią właśnie trzeba się troszczyć. Wszystko inne jest wyłącznie środkiem, narzędziem do osiągnięcia celu.

   To, oczywiście, rozumiemy. Dlaczego więc tak trudno nam pojąć nauczanie Pawłowe? Nie tylko, zresztą, Pawłowe. Usiłujmy wczuć się w przekaz proroka Ezechiela: słowa o wydobywaniu nas z grobów, cóż innego oznaczają (w tym kontekście) niż wydobycie tego, co najcenniejsze. Można by przyrównać grób do wspomnianej kapsuły, z której po powrocie na ziemię, wydobywa się właśnie to, co najcenniejsze - człowieka. W tym znaczeniu owa kapsuła pełni rolę grobu, który chroni człowieka aż do powstania z martwych.

   Pewnie dlatego zapobiegliwa Marta w dzisiejszej Ewangelii nie naciska aż tak mocno na Pana Jezusa, doskonale rozumiejąc, że brat zmartwychwstanie, w czasie zmartwychwstania, w dniu ostatecznym. Choć - w pewnym sensie - wymogła na Mistrzu ten niezwykły cud.

   Życie nasze, porównane do kosztownego lotu w kosmos, nie będzie miało żadnego sensu, o ile nie zrozumiemy, że najcenniejszą cząstką tego ogromnego zestawu jest maleńka dusza, zamknięta w kruchej kapsule ciała.