... a nie tylko jego duszy. Czas tak zwanej komuny chciał wyprzeć ludzi wierzących w mury kościołów, by na zewnątrz nie zostawiać nawet śladu obecności Boga. Nasze czasy też zresztą przejawiają taką tendencję: jeśli mówić o Bogu czy Kościele, to tylko w znaczeniu pejoratywnym - pozytywnie nie! Wielu chce nam wmówić, że religia i przekonania są wyłącznie prywatną sprawą wierzącego i mogą być co najwyżej tolerowane. To dość dziwne, bo przekonania dotyczące powodów globalnego ocieplenia nie zyskały jednoznacznego potwierdzenia świata nauki, co oznacza, że są wyrazem przekonań i stały się niemal religią. Genderyzm również nie znajduje oparcia w logice, ale forsowany z uporem maniaka przez lewicowe środowiska, stał się swego rodzaju religią... Obie zaś można propagować bez wstydu, zażenowania i z podniesioną głową...

   Tymczasem Pan Bóg, który świat stworzył, nie tylko istnieje, nie tylko porządkuje go w zakresie duchowym, ale też społecznym, bo jedno wynika z drugiego: Bóg, który jest miłością i stworzył nas na swój obraz i podobieństwo, chce byśmy i my odzwierciedlali Jego podobieństwo na ziemi.

   Jednym z przejawów podobieństwa do Boga jest wrażliwość na krzywdy innych i przychodzenie im z pomocą. Dlatego przepisy przez Niego stanowione dotyczą również sfery materialnej - nie tylko duchowej. Na przykład Rok Jubileuszowy to nie tylko świętowanie i składanie ofiar Bogu podczas kolejnych uroczystości, to również troska o najsłabszych - tych, którym nie poszczęściło się w życiu i na skutek różnych okoliczności, byli zmuszeni do sprzedania ziemi - swojej ojcowizny, która właśnie w Roku Jubileuszowym musiała wrócić do prawowitego właściciela. Był to też rok darowania długów. Wszystko po to, by dokonało się nowe otwarcie, by nawet najbardziej pokrzywdzeni uzyskać mogli kolejną szansę. 

   I jak nie kochać takiego Boga i jak o Nim nie mówić, nie rozgłaszać Jego dobroci?