Z pewnością miejscem, w którym najczęściej usłyszeć można ewangelię o weselu w Kanie Galilejskiej jest Jasna Góra i ma do tego pełne prawo. Jest bowiem nieustającym przypominaniem roli Matki Najświętszej, jaką odegrała Ona na wspomnianym weselu i którą wciąż spełnia wobec tych, którzy do Niej się zwracają z ufnością, licząc na kolejne cuda. A było ich jak dotąd bardzo wiele i to nie tylko tych prywatnych, osobistych i rodzinnych, dotyczących zdrowia, pracy czy nawrócenia. Na Jasnej Górze czcimy Maryję przede wszystkim jako Królową Polski. I szczycimy się tym - zresztą bardzo słusznie. Ona rzeczywiście jest wielką chlubą naszego narodu.

    W tym względzie można wskazać na pewną analogię (przy całej jej ułomności) do narodu wybranego: podobnie jak tam sam Bóg wybrał sobie naród izraelski, tak i tu Matka Boża wybrała sobie nasz naród. Jak Bóg troszczył się o Izraelitów, tak Ona troską otacza nasz naród. Tam nastąpiło wyzwolenie z Egiptu, tu niejednokrotnie fale okupanta odbijały się od jasnogórskich murów.

    W takiej wyliczance (pomijając fakt, że żadne z działań Maryi nie jest autonomiczne, ale jest działaniem Boga, przez Nią uproszonym) łatwo zagubić jeden, charakterystyczny dla Starego Testamentu wątek. Chodzi mianowicie o fakt pewnej warunkowości Bożego wsparcia: stawało się ono skuteczne, gdy naród wypełniał Jego wolę, gdy zaś się od Boga oddalał, spadały nieszczęścia. Nie wystarczy więc chlubić się Maryją i liczyć na skuteczność Jej interwencji u Boga. Trzeba też usłyszeć bardzo cenne wskazanie od Niej pochodzące, które padło na wspomnianym weselu i nic nie straciło na swej aktualności: Uczyńcie wszystko, cokolwiek Syn Mój wam powie.