Pan Bóg przy pomocy Gedeona dopiero co uporządkował sytuację swojego ludu, uwalniając ich spod jarzma Madianitów. Wystarczyło trzystu towarzyszy, by pokonać całą armię wroga. Nie byłoby to możliwe bez cudownej interwencji Pana Boga. Pokój zapanował pod rządami Gedeona na czterdzieści lat. Cóż z tego, skoro po jego śmierci naród powrócił do dawnych zwyczajów? Zostawił Pana, swego Dobroczyńcę i próbował raczyć się urokiem doczesności, w asyście wymyślonych bożków. Przestała się liczyć moralność, uczciwość i prawda.

   Zdarzyło się więc to, o czym nie mówi dzisiejsze czytanie: Gedeon miał wiele żon, które urodziły mu siedemdziesięciu synów, Jednym z nich był Abimelek, syn jednej z drugorzędnych żon. On to wynajął grupę zbirów, przy pomocy których wymordował wszystkich synów swego ojca w Ofra, rodzinnym mieście. Ocalał jedynie Jotam, najmłodszy z braci, ponieważ się ukrył.

   Dzisiejsze czytanie prezentuje przemowę Jotama, obnażającą zbrodnię Abimeleka i przejęcie władzy siłą. Z bajki przez niego opowiedzianej wynika również, że - po uśmierceniu potomstwa Gedeona - nie było chętnych do rządzenia zepsutym krajem, a ten, który się zgodził objąć tę funkcję, był nic nie znaczącym ostem (albo cierniem). Mieszkańcy Sychem, którzy uposażyli go na to przedsięwzięcie, popełnili straszny błąd. Nie będą się cieszyć owocami działań nieudacznika - zabójcy, ale też nie doczekają się spalenia cedrów libańskich, bo to zwykłe kłamstwo.