Pożyteczne, czyli przynoszące pożytek. Takie miało być odejście Pana Jezusa i rzeczywiście takim było. Żałoba po odejściu kogoś bliskiego i kochanego zwykle wyrasta na gruzach naszych ludzkich planów, które uległy zburzeniu. I nie ma tu znaczenia, jaki zasięg czasowy obejmowały. Po prostu: Bóg zdecydował inaczej. Jedynym rozsądnym działaniem ze strony człowieka jest zgodzić się z wolą Bożą z taką wiarą i głębią przekonania jak dziecko, które wie, że jeśli Ojciec coś mu odbiera, to tylko po to, by za chwilę ofiarować coś doskonalszego.

   Tak było i tym razem: Pan Jezus działający z woli Ojca, w mocy Ducha Świętego, postanowił oddać Go swoim uczniom. Ci zaś, w Jego świetle i mocy rozszerzyli topografię działania tegoż Ducha. Stając się Jego narzędziami, jednocześnie w wielu miejscach oddziaływali na dzieci Boże mądrością i cudami, na jakie Pan pozwalał. Smutek rozstania powoli przemieniał się w radość bycia narzędziami w ręku Boga.