Ileż to razy słyszeliśmy o cierpliwości papieru! Nie każdy jednak kontakt międzyosobowy dokonuje się na płaszczyźnie literalnej. Z pewnością częstszym sposobem komunikowania się międzyosobowego jest po prostu mowa - słowa zapewniające, słowa przyrzeczenia, słowa obietnic i przysiąg. Jakże łatwo można się na nie zdobyć - zwłaszcza w sytuacji granicznej, w sytuacji zagrożenia (jakiegokolwiek). Wiadomo od dziecka, że trudna, ekstremalna sytuacja bardziej mobilizuje do podejmowania postanowień, zmiany planów czy przyzwyczajeń. W takich sytuacjach łatwiej o wymarzone deklaracje.

   Przy znanej ludziom tendencji do rzucania słów na wiatr, Pan Bóg domaga się czynów, nie słów - On nie chce deklaracji, ale ich owoców. Dlatego słyszymy dziś od Ozeasza: Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana.

   I my, w dzisiejszych czasach, podejmując postanowienia i zobowiązania, pamiętajmy, że za nimi muszą iść konkretne działania. Nie wolno nam pozostawać na płaszczyźnie werbalnej. Słowa same w sobie nic nie znaczą - są jak fałszywy banknot, który karę ściąga na wprowadzającego go do obiegu.