Trudno się dziwić apostołom, że z lękiem przeżywali każdą zapowiedź Pana Jezusa o odejściu z tego świata i smutkiem napełniły się ich serca. Przecież Jemu zaufali, z Nim związali swoje życie, przyszłość doczesną i wieczną, a teraz mają pozostać sami? Absolutnie nie i na tym właśnie polega dobrodziejstwo Chrystusowego odejścia z tego świata. Nie pozostaną sami - towarzyszyć im będzie sam Duch Święty, który... pouczy ich między innymi o grzechu. Zdajemy sobie sprawę z tego, jakie to ważne. Przecież dzisiejszy świat tonie właśnie dlatego, że zagubił wiarę w grzech - dziś już nic nie jest grzechem, ale co najwyżej opcją, preferencją, skutkiem świadomego wyboru, czy wreszcie owocem wolności.

    Człowiek wszystko może, owszem. Anioł z ostrzem połyskującego miecza stoi na granicy Edenu - nie posyła go Bóg za każdym z nas, aby natychmiast karał nieposłusznych. To tylko rozzuchwala. A przecież świadomość grzechu jest lampką ostrzegawczą, sygnałem alarmowym, pozwalającym na czas zapobiec katastrofie. Dzisiejszy świat natomiast nie chce być niepokojony: lampki pozaklejać, niepożądane komunikaty wykasować i żyć w błogim spokoju. W ten sposób szeroką kolumną można dojść do piekła... Kto zaprotestuje? Kto wzniesie głos rozsądku? Tylko On - Duch Święty jest w stanie utwierdzić nas w prawdzie. To jedyny ratunek. Alkoholik też nie widzi problemu w swoim życiu, choć stacza się z dnia na dzień coraz niżej. Zaczyna wracać dopiero, gdy stanąwszy w prawdzie przyzna się: jestem alkoholikiem. Dzisiejszy świat uratować może jedynie przyznanie się do swych słabości i do grzechu. Wszyscy potrzebujemy prawdy o własnej grzeszności. Zagłuszanie jej czyni chorobę coraz trudniejszą do wyleczenia. Dlatego przyzywajmy Ducha Świętego. To pożyteczne. Niech nas poucza o grzechu.