Powiedz otwarcie: jesteś Mesjaszem, czy nie? No, proszę – „Ty powiedz”. A własna obserwacja? A osobiste myślenie? Czy one nic już nie mówiły zainteresowanym? Mogły sugerować i dlatego to pytanie, tyle że – jak w większości wypadków – było to z pewnością myślenie życzeniowe: spodziewali się kogoś innego, czekali na innego mesjasza. Ten natomiast dokonuje cudów – i owszem – jednak nie spełnia oczekiwań… Chcieliby więc narzucać sposób myślenia i postępowania Temu, który od Ojca przyszedł właśnie po to, by zmienić ich myślenie i postępowanie. Ich fale musiały się rozmijać bo ci, którzy teoretycznie byli słuchaczami, nie słuchali. Sam Pan Jezus mówi: „nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mego głosu”. To oznacza, że są tacy, którzy słuchają i nie zadają zbędnych pytań – po prostu wcielają w życie Jego nauczanie i nie starają się myśleć lepiej i dalej. To wystarczy.

Uciekający z Jerozolimy chrześcijanie również wydawało się, że należy głosić słowo Boże samym tylko Żydom. Takie postępowanie uznali za najstosowniejsze. Ci jednak, którzy pochodzili z Cypru i z Cyreny zaczęli głosić Ewangelię również Grekom i okazało się, że Pan Bóg błogosławi tym działaniom. Ku radości przysłanego z Jerozolimy Barnaby, wielka liczba ludzi uwierzyła i nawróciła się do Pana.

Nasze drogi nie zawsze układają się po naszej myśli. Najszczersze intencje mogą sprzeciwiać się woli Bożej, a wówczas jakiekolwiek działania w ogóle nie mają sensu. Trzeba na świat patrzyć Bożymi oczyma, starać się ujmować wydarzenia Jego perspektywą, która weryfikuje się w działaniu. Jako Jego owce we wszystkim patrzmy na Niego i realizujmy tylko to, co zawiera się w Jego planach.