Pan Bóg jest wszechmocny, a Jego mądrość nie zna granic. Jest więc w stanie doprowadzić do końca każde rozpoczęte dzieło, a nawet - jak wiemy - stworzyć wspaniały świat dosłownie w niczego. Im kto mądrzejszy, tym mniej czasu potrzebuje na zastanowienie w podejmowaniu decyzji. W tym sensie Pan Bóg w ogóle nie potrzebuje się zastanawiać - jako najmądrzejszy, ba! jako Mądrość sama - dysponuje gotowymi rozwiązaniami od ręki. Nie oznacza to jednak, że ludzie, których owe rozwiązania dotyczą, są w stanie właściwie je odczytać, zaaprobować i docenić geniusz Stwórcy. Dlatego przygotowując ich do ról szczególnych, wiąże ich Pan Bóg ze sobą chociażby poprzez cierpienie. Dla człowieka wierzącego bowiem różnego rodzaju doświadczenia stanowią okazję, by ratunku szukać właśnie u Niego.

   Tak na przykład Elżbieta, dotknięta przekleństwem niepłodności - jak w tamtych czasach to określano - ratunku szukała u Boga. Wraz ze swoim mężem, nota bene kapłanem żydowskim, a więc człowiekiem oddanym Bogu i ufającym Mu, z każdym dniem coraz bardziej wiązała się z Panem poprzez cierpliwą, wytrwałą modlitwę oraz życie w pokorze Jemu składane. W ten sposób Bóg tworzył atmosferę świętości, w której miał dorastać ten, którego nazwie później Pan Jezus „największym spośród narodzonych z niewiasty\". Być może nie byłoby tego gruntu, albo przynajmniej nie byłby on tak doskonały, gdyby nie ów czas cierpliwego „wtapiania się\" w Boga rodziców Jana Chrzciciela.

   Każdego dnia jesteśmy świadkami jakichś nieszczęść i doświadczeń, dotykających innych ludzi lub nas osobiście. Oby zawsze w tych sytuacjach towarzyszyła nam świadomość tego, że Pan Bóg wie, co robi, a nam w ten sposób funduje „trening\" bardzo potrzebny do owocniejszego jeszcze wypełnienia zadań na przyszłość dla nas przygotowanych. Gdy ktoś bliżej z Bogiem złączony - rozumie to, życie będzie czytał jak księgę...