„Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” To z pewnością jeden z najpiękniejszych fragmentów Pisma św. Tekst tchnący nadzieją, słowa umocnienia, lekarstwo dla duszy. Gdy ma się taką wiarę, to nietrudno żyć w pokoju ducha, nie poddawać się zwątpieniom i systematycznie realizować wolę Bożą. Jak bowiem można by się nie angażować, skoro ma się pewność, że nic „nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”?

Jak tu nie mieć zaufania do Tego, który jest dobrym pasterzem i życie swoje oddaje za owce? Nie jest to już tylko kwestia programu, który ma zostać zrealizowany, ale (z naszej perspektywy) odwołanie się do konkretnego doświadczenia miłości tak wielkiej, która w nieustannym poświęcaniu się dla ludzi, nie zawahała się życie swoje oddać za swoich umiłowanych. Chrystus bowiem jest owym Pasterzem, który nie lęka się niebezpieczeństw, a dla ocalenia swoich owiec zrobi wszystko – łącznie z oddaniem własnego życia.

Kto Jemu ufa, każdy wierzący Jego obietnicom jest w stanie z łatwością rozstać się z tym życiem, byle nie stracić najważniejszego – czystości sumienia i wierności prawdzie, które są przepustką wprowadzającą do niewyobrażalnego szczęścia. Dlatego i patron dnia dzisiejszego, św. Stanisław Biskup i Męczennik, zdawał się zupełnie nie baczyć na zagrożenie, jakie sam wokół siebie wytworzył, sprzeciwiając się stanowczo stylowi życia kreowanemu przez ówczesnego króla.