Obchodzimy uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. W naszej kulturze serce od wieków jest synonimem najszlachetniejszych uczuć, kolebką miłości, ta zaś oznacza nieprzeliczalne na cokolwiek poświęcenie. Nic więc dziwnego, że na dzień dzisiejszy przewidziano ewangeliczne czytanie o Chrystusie prezentującym swoją logikę miłości, logikę serca.

To prawda, że w dawniejszych czasach, gdy świat ludzki i zwierzęcy wykazywał większą wzajemną zależność, człowiek, a więc jednoznacznie panujący na tym świecie, bez pokus przyznawania zwierzętom ludzkich praw, zachował jednak ogromną zdolność empatii. Głód czy pragnienie, upały czy chłody przeżywane były zarówno przez ludzi jak i zwierzęta – w tym względzie rozumieli się doskonale. Nikomu też nie przyszłoby do głowy zamknąć zwierzę w ciasnej klatce i tylko karmić je w celu osiągnięcia szybkiego przyrostu i dokonania prędkiego uboju. Owszem, mięso hodowanych zwierząt było składnikiem diety hodowców, ileż jednak było humanitaryzmu w owym procesie hodowlanym. Przypowieść Pana Jezusa o wole, który wpadł do studni i jest wyciągany nie tylko przez właściciela, ale nawet przez jego wroga, świadczy o poczuciu litości dla udręczonego zwierzęcia. Podawał też Pan Jezus przykład najemników pasterskich, którzy nie sprawdzali się jako opiekunowie powierzonej im trzody, uciekając na widok zagrażającego stadu wilka. Dziś jednak mówi o dobrym pasterzu, który gotów jest nawet dziewięćdziesiąt dziewięć owiec pozostawić na pustyni, by szukać jednej, zagubionej. To jest już coś więcej niż logika pasterska – to logika miłości. Ta zaś nie kieruje się zdroworozsądkowymi kalkulacjami. Nie można przecież narażać takiej większości dla jednostki. Chyba, że ta jednostka jest aż tak cenna dla opiekuna.

Dla Boga każda jednostka jest bardzo cenna. Tak ważna, że gotów jest nawet siebie poświęcić dla niej – dla każdego z nas. A to już zupełnie inny wymiar logiki. Logiki nie z tego świata, ale na tym świecie egzystującej – właśnie dzięki Bogu. Uczmy się nie tylko z niej korzystać, ale w życiu swoim ją pielęgnować i stosować względem bliźnich naszych.