Dlaczego Jezus unika prawdy o sobie, nie chce szczerze ujawnić siebie tłumom? Dzisiaj ludzie bardzo chętnie mówią o sobie. Nie istnieją żadne granice dyskrecji. Mówi się o sobie i o innych. Wśród ludzi ci pragną zaistnieć, którzy przeczuwają, że są niczym. Są tacy, którzy fotografują się z wielkimi ludźmi, inni występują w talk-show itp.

Jezus nie tylko nie dba o reklamę, ale nawet jej zakazuje. To wbrew temu światu. Przecież ludzie na ogół lubią się chwalić, być docenieni, znaleźć się w centrum uwagi. Chwalimy się po wielokroć, gdy uczynimy coś dobrego. Jezus tego nie potrzebuje. Nigdy nie napisał własnej autobiografii ani nawet nie zadbał o to, by inni mieli o Nim dobre zdanie.

Zależało Mu za to na uczniach. Zależało Mu tylko na prawdziwym rozpoznaniu Go przez tych, których wybrał. Nie wszystkim mówi się prawdę wprost, bo nie wszyscy do niej dorośli, nie zawsze są gotowi, by ją przyjąć. Nie wszystkim mówi się prawdę o sobie, bo nie wszyscy są prawdziwymi przyjaciółmi.

Nie mówić prawdy wszystkim nie oznacza kłamstwa. To znaczy być dyskretnym i skromnym. Zresztą bywa tak, że powiedzenie komuś prawdy w oczy służy tylko do tego, by nad kimś zatriumfować albo kogoś zranić. Niekiedy też powiedzenie prawdy o sobie, zwierzenie się, może kogoś przytłoczyć, załamać, dać powód do wyśmiania i wyszydzenia. Prawdę mówi się prawdziwym przyjaciołom. Innym mówi się w przypowieściach.