W ten sposób odezwał się Pan do apostołów, dodając natychmiast: ale teraz jeszcze znieść nie możecie. W słowie wiele, którego użył Chrystus Pan, kryje się zapewne również tajemnica dotycząca Trójcy  Przenajświętszej, zupełnie nie do ogarnięcia przez ludzki umysł. Dlatego tuż po tej wypowiedzi pada obietnica zesłania Ducha Prawdy, który doprowadzi nas do całej prawdy.

   Czym jest jednak prawda? Każdy z nas posiada nie tylko rozumienie prawdy, ale i wewnętrzne jej pragnienie. Gdy Pan Jezus mówi o prawdzie, to z pewnością nie ma na myśli jedynie zgodności pojęcia obecnego w umyśle z rzeczywistością. Nie chodzi tu o prawdę poznawczą, filozoficzną, gdyż w wielu wypadkach (np. w odniesieniu do Trójcy Świętej) całej wieczności nie wystarczy nam na jej zgłębienie. Idzie tu bowiem o rzeczywistość realnie istniejącą, którą trudno ubrać w słowa, logicznym dowodzeniem uzasadnić i przypieczętować ostatecznie niezbitymi dowodami. Wchodzimy tu w zakres tajemnic, do których nie dopuszcza się kogokolwiek, które rozwiewają się dopiero w atmosferze miłości, gdzie następuje porozumienie bez konieczności rozumienia. A to jest zakres miłości. Tego zaś nie rozumieli chyba nawet apostołowie (teraz jeszcze znieść nie możecie).

   Cóż bowiem znaczy przyjąć intelektualnie, że Bóg jest Trójjedyny? Czyż człowiek palący nie potrafi zrozumieć, że nikotyna szkodzi zdrowiu? Rozumie. I dalej pali - choć może mu z tym trudno żyć. A my sami, czyż nie mamy intelektualnego pojęcia Boga, łaski, sakramentu, grzechu itd.? A mimo to jakże trudno nam zachować właściwy kierunek...

   Apostołowie dopiero wypełnieni Duchem, który jest M I Ł O Ś C I Ą. I zrozumieli, że nie trzeba rozumieć - trzeba kochać. Miłość jest bowiem tak nieracjonalna w swoich zachowaniach, sprzeczna wręcz ze zdrowym rozsądkiem - jak śmierć Boga za grzeszników.   Najważniejszą prawdą, którą chce nam dziś przekazać Pan to konieczność podpatrywania Boga, na obraz którego jesteśmy stworzeni i naśladowanie Go w doprowadzeniu do jedności przez miłość.