Wiemy, że Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze. To przekonanie nie jest jedynie wynikiem edukacji religijnej. Zdaje się, że zostało ono niejako wdrukowane ludziom, aby wiedzieli, że nie należy czynić nikomu, co im samym niemiłe...

   Fragment Księgi Rodzaju, który dziś służy za pierwsze czytanie, ukazuje spotkanie Józefa Egipskiego z braćmi. Fatalne położenie, w którym się znaleźli po przybyciu do Egiptu, pobudziło ich do refleksji: Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o litość, a nie wysłuchaliśmy go! Dlatego spadło na nas to nieszczęście. Ruben zaś dodaje: Czyż nie mówiłem wam: Nie dopuszczajcie się przestępstwa względem tego chłopca; ale nie usłuchaliście mnie. Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew! Wkrótce okaże się, że tym razem to nie tak, ale samo przekonanie, że za złe postępowanie należna jest kara wciąż zasługuje na podtrzymanie i pielęgnowanie. Jeśli bowiem nie z potrzeby czynienia dobrze, to przynajmniej z lęku przed konsekwencjami swych złych czynów może człowiek stać się lepszym, a wraz z nim cały świat.