Za sprawą Księgi Wyjścia już kolejny dzień towarzyszymy ludowi Bożemu w drodze do ziemi obiecanej. Dziś zaprasza Pan Bóg Mojżesza do udziału w oficjalnym spotkaniu, które przygotowuje, aby wzmocnić jego autorytet jako wodza. Wtedy Mojżesz oznajmił Panu słowa ludu. Można by zapytać: po co? Przecież Pan Bóg wszystko wie, nie trzeba Mu donosić o stanie świata, który sam stworzył i którym się opiekuje. Tę wątpliwość rozwiał Pan Jezus mówiąc całkiem niedawno do św. Siostry Faustyny: Wiem o wszystkim, ale chcę, abyś ty mi o tym powiedziała. Tak - to przecież jest jeden ze środków podtrzymywania przyjaźni. Ponadto więzi z Bogiem, podtrzymywane modlitwą sprawiają, że niejako wtapiamy się w Niego i zaczynamy lepiej Go rozumieć, a On chętniej przychyla się do naszych próśb. W wypadku Mojżesza wielokrotnie się to potwierdzało.

   Druga rzecz dotyczy owego, zapowiadanego przez Boga spotkania. Wygląda ono jak oficjalna ceremonia powitania głowy państwa: dym, wydobywający się z góry, w pobliże której zaprosił Pan. Trzęsąca się ziemia, grzmoty, błyskawice i gęsty obłok, spowijający górę, a do tego Pan zstąpił na nią w ogniu. Trudno się dziwić, że wobec takiej potęgi lud się przeraził. Czy mogło to umocnić autorytet Mojżesza? Pewnie tak, ale na jak długo? Strach i przerażenie mają krótkie oddziaływanie. Nawet podczas okupacji strach o życie ustępował miejsca pragnieniu odzyskania godności. Miłość jest pewniejszą i skuteczniejszą drogą, rodzącą przywiązanie nie cofające się przed poświęceniem dla osoby kochanej. I takiej właśnie postawy zamierza uczyć Pan Bóg nie tylko poprzez doskonałe prawo, o którym niebawem ich pouczy, ale też przez osobiste oddanie i poświęcenie, skłaniające do naśladowania. I na tym właśnie polega przemienianie świata mocą Bożą.