Nie ma wątpliwości, że przykazania są mądrością narodów - jak długo ich przestrzegano, rozwijały się one we wzajemnej miłości i poszanowaniu, gdy jednak zaczęto je odrzucać i żyć według światowych wzorów, przychodziły w końcu nieszczęścia, kataklizmy i wojny, topiąc w cierpieniach zarówno odstępców jak i sprawiedliwych. I jest to - niestety - zrozumiałe, choćby ze względu na słowa Pana Jezusa objaśniające łaskawość Ojca: słońce Jego wschodzi zarówno nad złymi jak i nad dobrymi. Analogicznie działają też nieszczęścia. Dlatego tak ważnym jest, aby konsekwentnie trwać przy Bogu i to nie tyle z obawy utraty profitów doczesnych, ile szczęścia wiecznego. Jakież to jednak trudne, nawet przy zachowaniu dobrej woli i szczerego pragnienia. Ileż to trzeba spełnić warunków, aby wydać dobry owoc! Chrystus poucza nas, że po pierwsze należy otworzyć się na działanie Bożego słowa, czyli słuchać go, po drugie trzeba zadać sobie trud jego zrozumienia, następnie, zgodnie z najgłębszym przekonaniem, wyrobić w sobie cnotę wytrwałości, aby za wszelką cenę nie odstępować od raz nakreślonych ideałów, a w końcu dobrać sobie możliwie najlepsze otoczenie, sprzyjające owocowaniu, w każdym razie nie zniechęcające do niego.

   Za trudne? Pomyślmy o ofiarach i upokorzeniach wielu ludzi, którzy nieraz wbrew sobie i własnym przekonaniom godzą się na warunki pracodawców, byle tylko utrzymać pracę - owszem, nawet dobrze płatną, ale za jaką cenę? Jakiekolwiek pieniądze by się nie zarabiało, wszystkie w końcu się rozejdą, Boża zaś zapłata nie wyczerpie się nigdy.