W momencie budowy domu niezwykle trudno przewidzieć wiele szczegółów jego wykorzystania. Ci, którzy uwili już swoje szczęśliwe gniazdko powiadają, że człowiek powinien wybudować dwa domy: jeden na sprzedaż, a dopiero drugi dla siebie. Dlaczego? Bo dopiero z czasem okazuje się, że choć plany zostały wykonane dokładnie według życzenia klienta, a nawet modernizowane w trakcie budowy, i w oparciu o nie wzniesiony został dom, to niektóre pomieszczenia nie do końca stają się funkcjonalne. Można było jeszcze zmienić to, czy tamto… Po latach może zaś się okazać, że dom jest jednak za mały – wystarczyłoby podnieść nieco dach, podwyższyć mury i… pojawia się bardzo poważny problem, bo choć taki zabieg jest o wiele tańszy od kupowania nowej działki, zabiegania o nowe plany, pozwolenia etc, to wszystko kładzie się w gruzach z powodu ekspertyzy budowlanej, stwierdzającej jednoznacznie, że… fundamenty mogą tego nie wytrzymać. To stanowi o zahamowaniu praktycznie na zawsze jakiegokolwiek rozwoju tej konkretnej budowli.

Inna rzecz, że przy solidnych fundamentach, czasem nawet przekraczających potrzeby, oddalone zostają niebezpieczeństwa pochylenia się domu przy jakichkolwiek ruchach tektonicznych, gwałtownym osuszeniu czy nasiąkaniu gleby itd. Chciałoby się powiedzieć: grunt to fundament!

O tym właśnie mówią dzisiejsze czytania – rzetelna troska o przykazania Boże jest niczym innym jak odsunięciem obaw o przyszłość społeczności wierzących wobec ewentualnych zagrożeń światowych. Wspólnoty mające za fundament  Dekalog, zdołają przetrwać wszelkie zagrożenia zarówno fizyczne jak i duchowe, a do tego wciąż są przygotowane na ewentualną „rozbudowę” w postaci przyjęcia nowych zadań, rozwijających wspólnotę.

Jest więc o co walczyć nie tylko dla pustego uporu i wierności tradycji, ale dla własnego bezpieczeństwa i… przyszłego dobrobytu.