Bolejemy dziś nad kryzysem małżeństwa, nad kryzysem rodziny. Wielu wysila się, by zbadać źródła tego problemu, który jest nośnikiem wielu cierpień, zwłaszcza dzieci z dotkniętych kryzysem małżeństw. Co jest powodem tak powszechnych problemów rodzinnych i małżeńskich?

   Wydaje się, że najwłaściwszą odpowiedzią jest wskazanie na fatalną hierarchię wartości. Skoro człowiek zaczyna wybierać to, co lekkie, łatwe i przyjemne, skoro w hedonizmie upatruje cel życia, to wiadomo, że nic dobrego z tego wyniknąć nie może. Dlaczego? Jesteśmy, owszem, przeznaczeni do szczęścia i to wiecznego, ale nie tu - nie na ziemi. Tutaj mamy wytrwale pracować, aby zaliczono nas do grona najlepszych. Podobnie jak uczeń musi się wykazać pracowitością i rezygnacją z wielu przyjemności, aby osiągnąć jak najlepsze oceny, które z kolei gwarantują mu łatwiejszy start na wyższy poziom edukacji, to z kolei szerzej otwiera bramy do zatrudnienia na wymarzonym stanowisku. Tak samo dzieje się i w naszym życiu - musimy się wykazać posłuszeństwem zasadom zebranym w Dekalogu. Tylko tego Pan Bóg od nas oczekuje. Pan Jezus zaś w dzisiejszej Ewangelii poucza nas, że tak naprawdę streszcza się on do dwóch zaledwie przykazań: kochaj Boga i kochaj bliźniego. Przy czym ważna jest tu kolejność. Doskonałym przykładem jest tu Tobiasz i Sara, którzy poruszeni miłością oblubieńczą najpierw jednak myśleli o oddaniu chwały Bogu. Związek małżeński, który oddawał ich sobie wzajemnie, musiał poczekać - miłość Boga musiała mieć u nich pierwszeństwo przed miłością czysto ludzką, choć legalną i czystą. To dopiero pociąga za sobą moc błogosławieństwa Bożego i życie w szczęśliwości już tu na ziemi, z perspektywą niekończącego się szczęścia w niebie.