Skoro - jak mówi prorok Izajasz - Bóg powołuje już od łona matki, oznacza to, że nic nie dzieje się w życiu przypadkowo, że wszystko jest starannie zaplanowane i przygotowane. To zaś oznacza, że każdy ma do spełnienia jakieś zadania, dla których powołał nas Bóg do istnienia. Pierwszym z nich jest miłowanie Boga i wielbienie Go. To jednak obowiązuje wszystkich. I pewnie dlatego „to za mało". Dla konkretnych ludzi przewiduje też Pan Bóg specjalne zadania, które jednak objawia nam w miarę upływu czasu. Prawda, że są one różne, ale niedopuszczalnym byłoby ich stopniowanie. Wszyscy jesteśmy sobie potrzebni i wszyscy przysłużyć się mogą do rozwoju królestwa Bożego. Pięknie objaśni nam to św. Paweł, gdy w Pierwszym Liście do Koryntian rozwijać będzie naukę o Kościele, stanowiącym ciało Chrystusa oraz o poszczególnych jego członkach. Nie ma tam nikogo ważniejszego ani nikogo odrzuconego - każdy jest istotny w Bożych planach. Zaproszenie do ich realizacji może deprymować, a nawet szokować, budzić lęk. Niepotrzebnie, bo Bóg już wszystko przewidział - od łona matki... Dlatego warto się uzbroić w świadomość, że wraz z upływem czasu zadania dla nas przewidziane mogą być trudniejsze i bardziej odpowiedzialne, ale damy radę, bo z nami jest Bóg!