Sformułowania „nowa ewangelizacja" użył po raz pierwszy pp. Jan Paweł II podczas swej pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 r., a konkretnie w sanktuarium Świętego Krzyża w Mogile 9 czerwca. Mówił tam, że rozpoczęła się nowa ewangelizacja, jak gdyby druga, a przecież ta sama, co pierwsza. Od tamtej chwili upłynęło już wiele czasu. Owo papieskie sformułowanie pozostało jakby niezauważone, ale coraz częściej wypływało, by w końcu przerodzić się w ruch odnowy chrześcijańskiej.

   Można się spotkać z protestami dotyczącymi właśnie owego sformułowania. Niektórzy, tradycyjni katolicy wydają się być nim wręcz zgorszeni twierdząc, że nie ma przecież innej, nowej Ewangelii - wciąż w mocy pozostaje ta, którą głosił nam Pan Jezus. Oczywiście! Ale przecież to właśnie Pan Jezus, konkretnie w dzisiejszej Ewangelii, argumentuje dlaczego zmieniać należy formę (nie treść!) przekazu. „Nowe wino do nowych bukłaków" - to wspaniały skrót myślowy, wskazujący na dynamicznie zmieniającą się rzeczywistość świata zewnętrznego. Trzeba nadążać za przemianami. Kto nie idzie naprzód, ten się cofa - znamy to przecież. Niegdyś wystarczyło zaprosić do parafii płomiennego rekolekcjonistę, by nakłonić do nawrócenia wielu. Dziś to już nie wystarcza. Dziś trzeba bardziej się wysilić: zaprosić jakiś ewangelizacyjny zespół muzyczny, zorganizować modlitewne czuwania, adoracje, pokusić się o dynamiczne formy przekazu wiary w postaci inscenizacji, filmów czy tańców. Oferta świata jest dziś szersza niż kiedykolwiek, niełatwo z nią konkurować. Ale przecież to, co drzemie wewnątrz Kościoła, to „młode wino" - ogromna moc Bożego Ducha, którego nie da się zamknąć w starych ramach. I właśnie dlatego potrzeba nowej ewangelizacji, by wciąż żywą i życiodajną Ewangelię przedstawić światu w atrakcyjnej formie.