W Godzinkach ku czci Najświętszej Maryi Panny śpiewamy:

Rachel ożywiciela Egiptu nosiła

Nam Zbawiciela świata Maryja powiła

   Analogia jest tu dość jasna, choć w zasadzie Józefa tzw. Egipskiego, syna Jakuba, należałoby raczej nazywać żywicielem niż ożywicielem. To on bowiem, dzięki Bożemu natchnieniu i własnej roztropności, stał się faktycznym żywicielem Egiptu na czas długich siedmiu lat suszy i głodu. Paradoksalnie jednak ten ogromny kryzys przyczynił się podbudowania państwowych funduszy. Gdy bowiem ceny zboża poszybowały w górę, Józef nie tylko od obcych odbierał należność, ale i od samych Egipcjan ją egzekwował. Gdy zaś nie mieli czym płacić, przejmował ich domy i ziemię. A mimo to uznawany był za dobroczyńcę.

   Dzisiejsze pierwsze czytanie nie zawiera pełnego opisu działań Józefa jako zarządcy Egiptu - prezentuje jedynie zbiór wycinkowych cytatów, które jednak zostały tak dobrane, aby jednoznacznie wynikało z nich, że ten, którego rodzeni bracia nienawidzili, poniżali, a wreszcie sprzedali w niewolę, obecnie jako pan, sędzia i władca niemalże absolutny (jedynie faraon godnością go przewyższał), może ich uszczęśliwić lub też skazać na śmierć.

   We wspomnianych „Godzinkach" Maryję przyrównuje się do Racheli, a Józefa do Chrystusa. I jest w tej analogii wiele prawdy, choćby ze względu na krzywdy doznane przez Józefa od braci, sprzedanie go za garść srebrników, a wreszcie okazane im miłosierdzie. Gdy jednak chodzi o cenę ocalenia, to nie ma tu żadnej analogii - Pan bowiem ocala wszystkich, bez wyjątku i to całkowicie za darmo.