Powiedzenie, że Pan Bóg płaci za swoją decyzję obdarzenia człowieka wolnością, nie jest żadnym odkryciem. W tym wypadku nie chodzi jedynie o tak zwany ból serca powodowany działaniem owych żałosnych ludzi, którym wydaje się, że mogą stanąć do równej walki z Bogiem. Pan Bóg ma również sporo kłopotu z wyraźnie opowiadającymi się po Jego stronie. Weźmy za przykład tych, którzy w wielkim napięciu przygotowywali się do spożywania Paschy na cześć Pana. Stanowili oni liczną rzeszę głośno wołających do Boga o odmianę własnego losu, czemu trudno się zresztą dziwić. Kiedy Bóg uznał, że są wystarczająco wytrwali i zdeterminowani, że nie jest to jedynie chwilowy ich kaprys, rozpoczął działania gdzieś nad brzegiem Nilu, przy skrzyneczce trzcinowej odnalezionej przez córkę faraona. Bóg zabrał się do pracy systemowo, konsekwentnie i gdy wszystko było już gotowe, gdy Mojżesz zdecydował się w końcu wypełnić Boże dzieło, gdy trafił do swych uciemiężonych rodaków, stając się przedłużeniem wszechmocnej prawicy Najwyższego, plagami i nieszczęściami kąsając Egipcjan, odwetowe działania faraona sprawiły, że dłonie wyciągnięte ku Bogu w błagalnym geście, w pięść się zacisnęły i zaczęły zwracać przeciwko Mojżeszowi...

- Ludzie, czego wy w końcu chcecie? Nie warto się z wami sprzysięgać. Nie warto stawać po waszej stronie, bo odstąpicie, zdradzicie... - Tak mógłby wołać Pan Bóg. I nie wiadomo, czy tak właśnie nie myślał. Przecież ten lud, to jak dzieci - niestały, zawodny, raz budzący litość, to znów gniew i oburzenie. Dlatego resztę dzieła postanowił Pan Bóg doprowadzić sam do końca i nieraz będzie miał za sojusznika wyłącznie Mojżesza i Jozuego.

- Ludzie, czego chcecie? Pewnie sami nie wiecie... I trudno się wam dziwić. Skoro nie macie pełnego oglądu spraw, skoro nie możecie wiedzieć tego, co Ja wiem - myśli sobie Pan - to przynajmniej bądźcie posłuszni. Dotyczy to również przepisów, które uczyniliście sobie na własną niewolę. Chrystus - Bóg objawiony w Nowym Przymierzu, pragnie ulżyć waszemu losowi. Posłuchajcie Go. On jest Panem wszystkiego, a więc również szabatu. Uwierzcie, że pragnie was uszczęśliwić, ale domaga się posłuchu. Warto Mu zaufać. On przecież życie swoje oddał za każdego z nas. Stąd wniosek, że naprawdę kocha, naprawdę Mu na nas zależy.