Ta zagadka zalicza się już pewnie do klasyki: „Jak można rozśmieszyć Pana Boga? - Powiedzieć Mu o swoich planach." W zasadzie to nawet nie odkrycie, to spostrzeżenie. Przezabawne są tego rodzaju sytuacje, gdy małe dzieci przychodzą do rodzica, opiekuna czy wychowawcy, szukającego rozwiązania jakiegoś - najczęściej technicznego - problemu, stają obok, myślą intensywnie, czasem pytanie pomocnicze zadadzą i wreszcie śpieszą ze swoją radą. Całkiem poważnie. Zwykle zostają one docenione, usłyszą słowo podziękowania i jakąś pochwałę w stylu „Cóż ja bym zrobił bez ciebie?" i odchodzą zadowolone z siebie. Po czym ów dorosły drapie się za uchem, uśmiecha sam do siebie i szuka kolejnych rozwiązań. W przypadku Pana Boga nie ma potrzeby szukania jakichkolwiek rozwiązań - wszystkie one są w Bogu. On wie wszystko i jest to wyrocznia najlepsza i ostateczna, której nie sposób podważyć ni zanegować.

   Z tej perspektywy spójrzmy na synów Zebedeusza (Jakuba i Jana) oraz ich matkę. Czego tak naprawdę chcieli dokonać? Co osiągnąć? Mieli pomysł! Wyborne... Pomysł dla Pana Boga!... Pana Jezusa to jednak nie rozśmieszyło, ale było powodem do wymuszenia na nich pewnej deklaracji: Czy możecie pić kielich? Jak szybko, jak łatwo się zgodzili! Być może to kwestia bezgranicznego zaufania do Chrystusa. A może potraktowali to jako warunek spełnienia prośby przedstawionej przez matkę? Ten, który już za niedługo ukaże w praktyce, co znaczy posłuszeństwo wobec woli Ojca, już dziś mówi im: Będziecie pili, to wam gwarantuję, ale miejsce po Mojej prawej czy lewej stronie, to już sprawa Mego Ojca. Jemu zawsze należy okazywać posłuszeństwo i godzić się na wszystko, cokolwiek zaproponuje.

   Ciekawe, że nie zganił ich Pan Jezus, co świadczyć może o tym, że nie zabrania kierowania ku Niemu próśb. Najważniejsze jednak jest to, by nie wpatrywać się we własne podania, ale wypatrywać poleceń z góry.