Oto odpowiedź przez Boga pożądana w odniesieniu do wszystkich, których powołuje. Dzisiejsze czytanie prezentuje osobę proroka Izajasza. Już samo to, że dostąpił zaszczytu oglądania Boga, że w owej wizji miał sposobność rozmawiania z Najwyższym nie mogło być potraktowane inaczej jak ogromne wyróżnienie zwykłego śmiertelnika. Gdy zaś doznał łaski oczyszczenia w spektakularny sposób, usłyszał niezobowiązujące pytanie: „Kogo mam posłać? Kto by nam poszedł?\" Poczuł się w związku z tym zobowiązany do odpowiedzi: „Oto ja, poślij mnie.\"

   To odpowiedź rzeczywiście przez Boga pożądana. Gdy bowiem zważymy, że nie ma człowieka, który by istniał na tym świecie przypadkowo, że Stwórca wobec każdego rozumnego stworzenia ma jakiś wspaniały, życiowy plan, to propozycja włączenia się w Jego dzieło jest jak uśmiech losu - po prostu nie można jej zignorować. Zbyt wiele można stracić osobiście, ale też wspólnota, do której Bóg woła. Dlatego na podorędziu zawsze trzeba mieć owo zawołanie Izajaszowe „Oto ja, poślij mnie\", albo też maryjne zawołanie „Oto ja, służebnica Pańska\".