Termin „pora deszczowa\\\" wystarczająco tłumaczy to, co powinien wyrażać. Na terenach Palestyny zaczyna się ona około listopada, a kończy w kwietniu. W tym czasie z różnym nasileniem występują tam opady deszczu, a potem - jak w znanej piosence - „niebo skąpi suchej ziemi kropli deszczu\\\"... Ludzie nie tylko zdołali tę prawidłowość zaobserwować i pogodzić się z nią, ale wykorzystać jej dobrodziejstwo. Skalisty w większości grunt pozwalał na drążenie w nim pomieszczeń, które były w stanie gromadzić w czasie pory deszczowej nadobfitość „rosy niebieskiej\\\" po to, by w czasie „suchym\\\" korzystać z tego zapasu.

   Ten obraz wykorzystuje Pan Bóg, by przez proroka Jeremiasza pokazać pewną analogię: Bóg jest źródłem wody żywej, niewyczerpalnym, czystym i zdrowym - to zaś, co oferuje świat jest jedynie poszukiwaniem ratunku w postaci gromadzenia wody w cysternach. Wiadomo jednak, że skała, którą się drąży nie musi być monolitem, a w związku z tym niekoniecznie cysterna musi być szczelna. Cysterny popękane, które nie zatrzymują wody - oto, co krytykuje Pan Bóg. Zamiast trwać przy Nim, który jest gwarantem obfitości darów nieba, Jego wyznawcy szukają zawodnych namiastek. Oby nie było to zarzutem również pod naszym adresem.