W takim poleceniu nie ma nic z rady - ono całe jest nakazem i to pochodzącym od Boga. W Roku Miłosierdzia nabiera ono szczególnego znaczenia. Czas biegnie bowiem bardzo szybko - zdawać by się mogło, że dopiero co rozpoczęliśmy radośnie świętowanie owego Roku Jubileuszowego, gdy tymczasem wielkimi krokami zbliża się nasza parafialna uroczystość odpustowa, a wraz z nią zakończy się ten czas szczególnych łask miłosierdzia.

    Właśnie dlatego należy zmobilizować swego ducha, by nie tylko ustawić się na czerpanie korzyści z tego czasu, ale by okazać się przydatnym współpracownikiem Boga w dziele Jego miłosierdzia.

    Miłosierdzie - to słowo, które w tym czasie odmieniane jest przez wszystkie przypadki i włączane jako składowa licznych haseł do rozmaitych akcji przeprowadzanych przez liczne wspólnoty działające w Kościele: od Caritasu począwszy na misjonarzach kończąc. (Właśnie w przyszłą niedzielę rozpoczniemy Tydzień św. Krzysztofa, który kończyć się będzie zbiórką przeznaczoną na zakup środków transportu dla polskich misjonarzy.)

    Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii ukazuje jeden z przejawów miłosierdzia, okazany przez cudzoziemca (pewnie ku zawstydzeniu Jego rodaków) w bardzo konkretny sposób. Wiemy jednak, że sposobów tych jest przeogromna ilość, domykana jedynie granicami wyobraźni... Są przecież chorzy w szpitalach, hospicjach, samotni sąsiedzi, spragnieni rozmowy czy wsparcia choćby w domowych porządkach; na zainteresowanie czekają dzieci, które nie zawsze wiedzą, co z sobą zrobić w wakacyjne długie dni. Ileż to razy sumienie wyrzuca zbyt rzadkie odwiedziny starszych rodziców czy dziadków? Do tego dochodzi troska o pracujących za nas i w naszym imieniu misjonarzy, którzy (o czym już wyżej) potrzebują sprawnych środków transportu.

    A wszelkie tego typu okazje ku dobremu stwarza dla nas i je podpowiada sam Pan. W osobie Jezusa Chrystusa przypomniał, że cokolwiek czynimy dla innych - Jemu usługujemy. Nie marnujmy więc okazji, bo nie tylko Rok Miłosierdzia ucieka, ale i całe życie...