Kto choć raz widział w użyciu jarzmo i ma jakiekolwiek wyobrażenie brzemienia, to zdaje sobie sprawę, że powyższe zestawienie słów od logiki jednak odbiega... Czy jednak w Bożej rzeczywistości również?

   Helenka Kowalska, późniejsza św. Faustyna, miała dziewięcioro rodzeństwa. Nie była to wyjątkowa rodzina w tamtych czasach. Wiele matek, również i z książęcych czy królewskich rodzin, wydawało na świat liczne potomstwo. Przyjmowano to jako znak Bożego błogosławieństwa, choć nie było łatwo. Zwykle w takiej rodzinie jedno lub kilkoro dzieci umierało w niemowlęctwie. Z tym też się godzono. Jednak wykarmienie i wychowanie takiej gromadki było istotnie jarzmem i to ciężkim. Gdy jednak z wiarą przyjmowano rodzące się kolejno wyzwania, gdy z owego trudu czyniono dar dla Pana Boga, gdy rozumiano je jako zadanie miłości, ów niewątpliwy trud stawał się słodkim. Niekiedy w dosłownie wprost dało się konsumować słodkie owoce tego trudu, gdy po latach liczna gromada dzieci i wnuków odwiedzała dziadków choćby z okazji świąt...

   Zobowiązania, jakie kładzie na nas Pan Bóg, nie ograniczają się do wydawania na świat potomstwa. Nie wszyscy zresztą są do tego powołani. Jest jednak mnóstwo zadań, od których spełnienia zależy jakość życia doczesnego, a w konsekwencji i wiecznego wielu z nas. Piaskiem w trybach jest najczęściej lenistwo. Niekiedy bywa nim strach wywołany ogromem pracy stojącej przed nami. Wtedy trzeba sobie uświadomić, że sam niczego nie dokonam, niczego nie osiągnę. Jeśli coś uda się zrobić, to tylko przy pomocy łaski Bożej, tylko dzięki Jego wsparciu. Ta świadomość dopiero powoduje, że każde brzemię staje się lekkie, a jarzmo słodkim.