To ciekawe, że w tak wielu biblijnych historiach, gdy na świat miał przyjść człowiek wielki, poprzedzało go długie oczekiwanie jego rodziców. Był to rodzaj próby zaufania i wierności dla tych, którzy jedynie ze strony Boga spodziewać się mogli dopełnienia swoich nadziei. I nie zawiedli się, choć Zachariasz w tym względzie wykazał się gorszącym brakiem. I to akurat on - kapłan Boga Najwyższego... Tak to już czasem bywa, że więcej ufności mają ci, u których wiara przewyższa logikę. Zachariasz, jako starotestamentalny kapłan, należał do grona uczonych tamtego czasu. Musiał się mierzyć z wątpliwościami niedowiarków, objaśniać zawiłości starego Prawa, w pewnym sensie tłumaczyć Boga. Do tego potrzeba było znajomości reguł logiki. I ta, jak się okazuje, potrafi niekiedy przysłonić sobą wiarę. Dla człowieka wierzącego, zakochanego w Bogu, zapatrzonego weń jako Boga logika zupełnie traci znaczenie. Skoro bowiem On jest twórcą praw natury, to równie dobrze może je dowolnie zmieniać w zależności od potrzeb. Stąd świadkami cudów przez Boga dokonywanych są najczęściej owi prości, zakochani, maluczcy.