Kiedyś, dawno temu, podczas rekolekcji oazowych dla młodzieży, pewien zakonnik podpowiedział, jak w miarę łatwo sprawdzić, czy towarzyszące nam natchnienie pochodzi od Boga czy jest naszym, ludzkim wymysłem. Otóż mówił, że najczęściej (i na to słowo położył nacisk) jest tak, że pierwsza myśl, jaka przychodzi nam do głowy, pochodzi od Boga, wtórna zaś jest zwykle próbą odciągnięcia nas od wypełnienia woli Najwyższego. Potwierdzeniem tego jest choćby zachowanie Ewy w ogrodzie Eden: jej pierwszą myślą po pojawieniu się pokusy, była przestroga dotycząca Bożego zakazu z jego konsekwencjami. Dopiero dyskusja ze Złym (myśl druga) spowodowała podjęcie złej decyzji.

   Gdy czasem wracamy do domu i zauważamy istniejący (nie wiadomo dlaczego...) bałagan, to zwykle pierwszą myślą jest chęć uprzątnięcia go. Bywa jednak, że natychmiast przychodzi pomysł „doskonalszy": Owszem, ale najpierw odpocznij - jesteś przecież zmęczony... Tych przykładów można by mnożyć wiele. Potwierdzą one jedynie słuszność powyższego rozumowania.

   Niestety, słowo „najczęściej", użyte przez przywołanego zakonnika ma wielkie znaczenie, czego dowodzi dzisiejsze pierwsze czytanie. Oto bowiem nawet prorok Natan - człowiek z Bogiem żyjący za pan brat - pomylił się, gdy usłyszał o zamiarach króla Dawida. Któż śmiałby wątpić, że jest to owoc Bożego natchnienia? Zbudować świątynię Panu? Przecież to myśl jak najbardziej zbożna! A tu znów potwierdza się prawda objawiona przez Boga Samuelowi, gdy ten usiłował odnaleźć przyszłego króla izraelskiego wśród synów Jessego: „Nie tak widzi człowiek, jak widzi Bóg".

   Krótko mówiąc: wskazana zasada może i powinna być stosowana w odniesieniu do spraw mniejszej wagi, jak na przykład wybór godziny odjazdu pociągu, rodzaju chleba czy filmu na wieczór. Te jednak decyzje, które konsekwencjami swymi sięgają na wiele lat do przodu, a nawet na wieczność całą, wymagają rzetelnych konsultacji z Instancją Najwyższą. Nie jesteśmy prorokami, a przecież i Natan się pomylił. Tym bardziej więc pytajmy u Źródła.