Dziś odczytywany fragment Listu do Hebrajczyków zdaje się zakrawać na żart. Jego autor bowiem ośmiela się twierdzić, że „Chrystus bowiem z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił gorące prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.\" Jak to został wysłuchany? Gdzie wysłuchany? Przecież umarł na krzyżu potwornie cierpiąc! Jakie to wysłuchanie?

 Możemy to rozpatrywać w dwóch aspektach. Po pierwsze moglibyśmy się odnieść do modlitwy w Ogrodzie Oliwnym, gdzie Pan Jezus, mocując się ze sobą, ostatecznie prosił: „Jeśli możliwe, oddal ode Mnie ten kielich, ale nie Moja, lecz Twoja wola niech się spełni.\" W tym sensie z pewnością został wysłuchany - „nie Moja wola, lecz Twoja...\" Po drugie zaś, gdy weźmiemy pod uwagę słowa wypowiedziane przez Niego na krzyżu i dopowiemy resztę, okaże się, że naprawdę został On wysłuchany. Tymi słowami są początkowe wyrazy Psalmu 22: „Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?\" Ale nie jest to wołanie rozpaczy i przegranego życia. Wystarczy sięgnąć do kolejnych wersetów tego psalmu, który (komu jak komu, ale) Chrystusowi był doskonale znany, aby przekonać się, że zawarte w nim zostało podsumowania całości posłannictwa Sługi Jahwe. Ten właśnie psalm opisuje wiele szczegółów dręczenia Mesjasza, ale również zapowiedź ratunku przed śmiercią tych wszystkich, którzy zostali jej zaprzedani odstępstwem pierwszych rodziców. „Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie, bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami. Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła dla Niego, potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu przyszłemu, a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: «Pan to uczynił».\"